Hier weer even een update van papa.
Vandaag precies 5 weken geleden dat bij ons het keiharde bericht is binnengekomen over onze Noor. Na de eerste 2 heftige weken waar alle informatie als nieuw binnen komt en een spoedcursus relativeren bij alles wat er om je heen gebeurt, zijn we daarna in een iets rustigere flow terechtgekomen. Het is allemaal bij vlagen nog steeds onwennig wat Noor is overkomen. Je vraagt je regelmatig af waar zo’n klein meisje dit aan verdiend heeft.
Zelf laat ze zich er niet te veel over uit, maar wij kunnen alleen maar gissen wat er allemaal in dat kleine koppie omgaat. Voor iedereen is het lastig en soms heel moeilijk. Alles is nieuw, eng en vreemd, zeker voor haar. Ze weet dat een ritje naar het ziekenhuis meestal geen feestje wordt, maar het gaat wel steeds ietsje beter. We moeten elke keer naar het Sophia kinderziekenhuis waar hele lieve verpleegsters en artsen lopen. Ontzettend knap wat men daar doet en meemaakt, niets erger dan het leed van kinderen. Vandaag hebben we een goed gesprek gehad met verpleegkundig arts mevr. Jaspers.
Afgelopen vrijdag heeft Noor de laatste keer een bepaald middel (chemo vincristine) gehad, waar vooral de laatste dagen haar darmen en spierkracht erg last van hadden. Ook de prednison heeft haar een flinke duw gegeven in haar afweer. Vandaag heeft ze een beenmergpunctie en een ruggenprik gehad wat onder narcose is verricht. De arts verwacht dat Noor na vandaag de kans krijgt om wat aan te sterken, ze moet vooral goed eten (eiwitten en vetten). Tot vrijdag zijn we weer lekker thuis en hopen dat ze weer wat meer praatjes krijgt, wat we de laatste dagen wel een beetje bij haar gemist hebben. Laat ze maar weer wat kattiger worden...
Lieverd, wij zijn supertrots op je!!
 |
En kijk die kanjerketting eens gestaag groeien…..
|
Lieve vader en moeder van een dapper meisje..
BeantwoordenVerwijderenAllerlei emoties zullen. De ronde doen in jullie gedachten en gevoel.....niets kan bijna erger zijn dan je kind zo ziek en futloos te zien....tijden dat het iets beter met haar gaat zuig je op als een spons...maar ook de tijden dat het heftig is lijken soms als donkere wolken te overheersen. Soms zijn er dagen dan loop je op de automatische piloot...en. Heb je ook nog je andere kids. Een lichtpuntje dat ook jullie mensen. Hebben waar je met je eigen. Emoties op kan terug vallen.
We houden het blog bij en leven veel met jullie mee meer kunnen we niet doen.
In liefde licht en ontzettend veel kracht voor jullie allen in tijden dat je geleefd wordt.
Luca en fam zandvliet